12 Mart 2014 Çarşamba

.

Ve bilmem kaç gün,kaç yıl sonra yeniden yazıyorum. Çünkü o zaman beni okuduğunu bilmiyordum. Şimdiyse öyle bir ihtimalin olduğunu biliyorum. Seni gördüğümden beri kendimde değilim. O evreyi 2 yıl önce atlatmıştım oysaki. Ara ara aklıma geliyordun, gülümseyip belki bir iç çekip yaşamaya devam ediyordum. Ara sıra rüyamda görüyordum, arkadaşıma anlatıp seni görmem gerektiğini düşündüğümü söylüyordum. Ama buna cesaretim yoktu. Hele ki ikimizinde hayatlatında biri olduğu halde. onu seviyorum yalan yok. Ama aşık olmadım ona. Hoş senden başkasına aşık olmadım demem daha doğru olacak. İnsan bir kere mi aşık oluyormuş? Bilemiyorum. Ama sen benim ilk aşkımsın, üstelik ilk görüşte aşkımsın. Öyle bir şey ki sanki içimde bir oda inşa etmişsin. Mühürlemişsin orayı senden başkası giremesin diye. bin dozer gücünde sevgi de gelse oraya ulaşamayacak nitelikte. Labirentler kurmuşsun içime her yeri görebilsinler ama o odaya ulaşamasınlar diye.

Bunca zaman neden yazmadım diye soruyorum kendime. Neden bu kadar kaçtım? Kaçınca ne değişti? Seni unutmak için olsa gerek. Yazarsam ölümsüzleşmenden korkmuşumdur belki. Evet. yazmadım. Çünkü yazarsam artacaktın, artacak ve katlanacaktın. Bense buna katlanamayacaktım.

Senden sonra bir süre tepkisiz kaldım. Sonra hiç beklemediğim bir anda mahalledeki merdivenlerde, beni ilk öptüğün ve ''buradan geçerken hep beni hatırlayacaksın'' dediğin yerde. Ve her gün geçtiğim o yerde. Oturup  yeni doğmuş gibi ağladım. Yıllar önce orda bir kız oturarak ağlıyordu. Yanına gidip ''neyin var iyi misin'' demiştim. Sevgilisinin onu ilk öptüğü yer orasıymış. Şaşırmıştım kıza oturup orada ağlıyor diye. Senin için orada oturup ağlayana kadar hatırlamıyordum bile o kızı. Ne hissettiğini anladığımda geçmişe dönüp o kıza sarılmak istedim. Ne kadar acıymış oysaki...

Aradan yıllar geçti, senin odan hep sana mühürlü kaldı. Diğer odalarsa başka bir adama kiralandı.

Sonunda seni gördüm, dayanamayacağımı biliyordum. Karşına geçip öyle oturamayacağımı biliyordum.
Seni görünce kokun hava oldu sanki. Sana sarılıp kokunu içime çekmezsem olmayacakmış gibi. Mecbur kaldım. Yaşamak için sana sarılmak zorunda kaldım.

Sen, öpmeye, koklamaya, sevmeye doyamadığımsın. Hiç bitmeyecek misin sahiden?

Şimdi yine aynı şeyi hissediyorum. ''ne zaman göreceğim onu?'' diyorum. Ve biliyorum. Ne kadar seni görürsem göreyim, yine aynı soruyu soracağım.